Antik Çağın Yanık Ülkesi; KULA

Kula, Türkiye’nin Ege Bölgesi’nde yer alan Manisa iline ait bir ilçedir. Antik dönemde Sardes bölgesi kralı Giges hasta kızını iyileştirmek umudu ile bir kule yaptırır. Yerleşim de bu kulenin olduğu alanda gelişir. Zamanla kule ismi kula ismine dönüşür ve günümüze Kula olarak gelir.

Tepelerle çevrili, ortası çanak şeklinde olan volkanik bir arazi üzerinde kuruşmuş Ege bölgesinde yer alan bir ilçedir.
Yanık ülke adıyla da anılır. Antik dönemlerde volkanik dağ ve tepelerin bol olması sebebiyle lavların püskürmesiyle bölge değişim gösterecek kadar etkilenmiştir. Antik dönemlerde bu bölge yanık ülke olarak nitelendirmiştir.

Ticaret bu yörede oldukça gelişmiştir. Bölgedeki en önemli akarsu Gediz ırmağıdır. İlçe merkezinden yaklaşık 12 kilometre kuzeyinden geçmektedir. Deniz seviyesinden yükseklik 720 metredir. Akdeniz iklimi ve Karasal iklim özelliği görülmektedir. Bol yağışlı ve ılıman bir özelliğe sahiptir.

KATAKEKAUMENE

Yöredeki volkanik bölgeye verilen isimdir. Antik dönemlerde verilmiş bu isim Yanık arazi, yanmış arazi anlamlarına gelmektedir. Antik dönemlerdeki yazarların eserlerinde bu isimden oldukça bahsedilmektedir. Milattan sonra 17. yüzyılda bölgede meydana gelen büyük deprem sonucunda bölgenin volkanik katakekaumene nedeniyle tamamen yok olduğundan bahsedilmektedir.

Bu bölge 7. Yüzyıl ve 11. Yüzyıl arasında Bizans egemenliğinde Opsikion ismi ile anılan bir yerdir. İlerleyen süreçte Germiyanoğulları egemenliğinde yer almıştır.

Süleyman Şah kızını Osmanlı Sultanı Yıldırım Beyazıt ile evlendirdikten sonra kızı Devlet Hatuna çeyiz olarak

Kütahya-Tavşanlı-Simav ve Emet yörelerini vermiştir. Daha sonra kendisi de Kula kasabasına yerleşerek burayı Beyliğinin başkenti ilan etmiştir.

Yöre 1915 yılında Yunan işgaline girerek 1922 yılında özgürlüğüne kavuşmuştur.